περίτυλος

-ον, Α

1. (για μέρος τού σώματος) γεμάτος τύλους, κάλους

2. το αρσ. ως ουσ. φρ. «περίτυλος κρανέϊνος» — ξύλινο περίζωμα διακοσμημένο με εξογκώματα σαν κεφάλια καρφιών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + τύλος «σκληρό εξόγκωμα, ρόζος»].